dzisiaj chciałbym przedstawić model samolotu Ił-2m3 z wydawnictwa GPM, autorstwa p. Ł. Fuczka, cena ok. 20 zł. Okładka:
(zdjęcie nie mojego autorstwa).
Od razu rzuca się w oczy nietypowy dla wydawnictwa GPM format wycinanki - B3. Okładka twarda, lakierowana, w środku są cztery arkusze twarde kolorowe i dwa twarde biało - szare (wręgi są szare, elementy wnęk posiadają imitacje nitów, wewnętrzne części klap skrzydłowych są szare z imitacją trójwymiarowej głębi) - nie ma arkuszy miękkiego papieru z częściami. Do tego dochodzą cztery strony rysunków, dwie strony opisu (jęz. polski, angielski i niemiecki) oraz zdjęcia gotowego modelu na obu stronach okładki.
Okładki niestety od jakiegoś czasu nie są mocną stroną GPMu - pokazanie gotowego modelu to nie to samo co grafika. Natomiast zdjęcia gotowego modelu na ostatniej stronie to bardzo dobry pomysł - nie tylko mają swoją siłę promocyjną, ale też pomagają zorientować się co do ogólnego kształtu.
Wobec trzech dostępnych Iłów na rynku (i jednego ciągle dobrego autorstwa p. Grzelczaka) dla mnie ważną sprawą stało się malowanie modelu i jego grafika. Wydaje mi się, że kolory odwzorowano dobrze - bez robienia sztucznych pasteli, przejścia między nimi są ostre, ale tego nie uważam za błąd. Przykłady arkuszy:
Tu zaczyna się kontrowersyjna sprawa - w modelu zmierzano do uplastycznienia wszelkich miejsc o różnej głębokości - chodziło najwyraźniej o stworzenie trójwymiarowego ich charakteru. W ten sposób powstały z jednej strony piękne linie, które wyglądają jak trasowane w kartonie, z drugiej zaś na lotkach, klapach i wszelkich pokrywach powstały nienaturalne, przesadnie duże wypukłości - wklęsłości, całkowicie różne od tego, co można znaleźć na zdjęciach prawdziwego samolotu. Przykłady:
Szczególnie źle wyglądają powierzchnie centropłata:
Jakość edytorska jest bardzo wysoka - zwykły, lekko woskowany papier (dla porównania - w stosunku do papieru MMów jest całkowicie gładki, bez włosów, sztywniejszy i twardszy), wszystko bardzo dobrze wydrukowane, bez żadnych przesunięć. W moim egzemplarzu jak i w drugim, który widziałem, jest ślad od rolek drukarskich na lewym skrzydle (chodzi o ślad druku).
Model posiada skomplikowaną strukturę - jest budowany zarówno z elementów poszycia łączonych metodą paskową na wręgach jak i z wykorzystaniem szkieletu (silnik i kabina). Rysunki:
W samolocie można zbudować wiele ciekawych rzeczy - od dość bogatej kabiny (z różnymi dźwigniami), poprzez rozbudowane podwozie, reflektor w skrzydle, popychacze sterów i lotek. Powierzchnie sterowe stateczników są odcięte od razu, w skrzydłach klapy i lotki można wykonać opcjonalnie (brakuje rysunku pokazującego budowę klap). Ciekawie wyglada karabin strzelca, bomby i rakiety. Rysunki:
Nie zaplanowano budowy komór wnęk bombowych - całkowicie mają je przysłonić bomby pod skrzydłami.
W samolocie wanna wlotu powietrza ma niewłaściwy kształt od strony kabiny - powinna być bardziej prostokątna i z boku patrząc - kończyć się pod kątem prostym.
Ważną sprawą są cienkie linie konturów - dzięki temu można z powodzeniem maskować inie połączeń poszycia.
Sumując - wydaje mi się, że jest to dobry projekt. Jego zalety to uszczegółowienie, przejrzystość (nie ma tu nadmiernego mnożenia części na siłę), dobra kolorystyka, wysoka jakość edytorska, średni stopień trudności przy dobrym odwzorowaniu pierwowzoru. Zdjęcia modelu na okładce wskazują, że można go skleić z dużym powodzeniem.
Wady to przede wszystkim przesadna i źle zrobiona imitacja trójwymiarowości na elementach oraz niewłaściwy kształt wlotu powietrza.
Celowo pomijam kwestię porównywania wydanych Iłów między sobą. Porównanie takie byłoby zbyt subiektywne i z racji ogormu materiału pobieżne.
Więcej szczegółów odnośnie modelu można znaleźć w relacji prowadzonej na niemieckim forum Kartonbau.de. Polecam tę relację z racji tego, że dobrze pokazuje bogactwo modelu, jego szczegółowość i dobre dopasowanie elemntów (starannie wykonana bryła kadłuba).
Następne prezentacje będą dotyczyły: Karasia z Gomixu oraz Ła-7 z Answera.
Pozdrawiam,
TAD
