Dobre Praktyki Przygotowania Modelu (DPPN NAVIGA C-7)

[Art]

Dobre Praktyki Przygotowania Modelu
do oceny w konkursach NAVIGA Sekcja C
klasa C-7 (modele kartonowe)

Wydanie z dnia 01 sierpnia 2014 r.

Wprowadzenie.
Niniejsze zasady powstały jako wynik bezpośrednich doświadczeń uczestnictwa przy ocenie własnych modeli podczas Mistrzostw Świata NAWIGA Sekcja C w Starej Zagorze w Bułgarii (28.06-06.07.2014 r.). Jest oczywiste, że udział w jednym takim konkursie może nie dać pełnego obrazu „dobrych praktyk”
w przygotowaniu modeli i dokumentacji do oceny. Jednak z punktu widzenia naszej „wiedzy” przed konkursem, pomimo zgromadzenia wielu opinii, zebrane zasady mogą się przydać tym, którzy tak jak my, będą uczestniczyć po raz pierwszy i mogą tym samym ułatwić „lepszy start”. Sporządzone zasady stanowią jedynie oparty na „doświadczeniach praktycznych” rodzaj suplementu do obowiązujących przepisów NAVIGA Sekcji C wydanych przez Zarząd Główny Ligi Obrony Kraju, marzec 1999 r.

Jest jedna ważna kwestia, którą trzeba mocno podkreślić jako dla nas kluczową. Otóż należy sobie życzyć, aby podczas konkursów rangi ogólnopolskiej NAVIGA Sekcji C przeprowadzono ocenę wg zbioru przepisów NAVIGA Sekcja C wydanych przez Zarząd Główny LOK. Chodzi tu przede wszystkim
o bezpośrednie uczestnictwo wykonawcy modelu podczas oceny przed komisją. Taka praktyka byłaby znakomitym zbiorem doświadczeń przy budowie kolejnych modeli oraz sporządzaniu do nich dokumentacji (np. opracowanie ujednoliconych standardów dokumentacji), a także dobrym przygotowaniem przed oceną na zawodach międzynarodowych. Nie wiemy dlaczego w Polsce nie jest praktykowany udział wykonawcy przy ocenie modelu w konkursach NAVIGA. Wiemy natomiast, że
w innych krajach jest to standardem.

Na zakończenie należy stwierdzić, że pomimo zapisów w regulaminie NAVIGA Sekcji C w zakresie zasad oceny modelu i dokumentacji, każdy sędzia, co oczywiste, stosuje własne kryteria i może zwrócić uwagą na elementy, które wcześniej przez innych sędziów nie były podnoszone. Dlatego niżej opisane zasady nie są katalogiem zamkniętym i będą uzupełniane po doświadczeniach kolejnych konkursów.

I. Zalecenia przy wykonaniu modelu.
1) Kadłub.
Dozwolone są wewnętrzne wzmocnienia kadłuba (np. podposzycie) ale wykonane z kartonu. Tym samym nie są dopuszczone wypełnienia z innych materiałów np. pianki, drewna itp.

2) Stosowanie materiałów kartonowych.
Jeżeli istnieje konieczność uzupełnienia lub zmiany kształtu detali, powinno się je wykonać
z kartonu wykorzystując zapas koloru lub inny karton o odpowiednim kolorze (nie dotyczy to np. detali, które ze względu na ich specyfikę muszą być wykonane np. z metalu, drewna itp.).

3) Konsekwencja wykonania elementów powtarzalnych.
Jeżeli model zawiera wiele elementów powtarzalnych lub zespoły zawierające takie elementy, należy zachować tę samą technikę ich wykonania i ten sam kształt/wygląd w całym modelu.

4) Malowanie.
Dopuszcza się malowanie elementów nie kartonowych np. drutów, takielunku, masztów i ich elementów oraz detali wykonanych z innych materiałów.
Nie należy malować powierzchni kartonowych. W przypadku konieczności zastosowania innego koloru, należy dany element lub jego część (np. część pokładu, dachów wież artylerii), wykonać z nie malowanego kartonu w odpowiednim kolorze.

5) Zachowanie zasady funkcjonalności.
Przy wykonaniu detali lub ich zespołów należy dążyć do takiej ich prezentacji, aby w „przybliżony” i zredukowany sposób oddawały sposób funkcjonowania danych elementów w rzeczywistości. Np. pomosty na wysokości powinny posiadać dojście w postaci drabinki, wodnosamoloty na katapultach powinny posiadać imitację podłączenie z hakiem od dźwigu itp.

6) Znaczny wpływ na wyższą ocenę modelu mają:

a) Czystość wykonania modelu – unikanie: niedomalowań (ubytków retuszu elementów kartonowych i drutów), pozostawiania kleju, farby na nie malowanych częściach kartonowych.

b) Zamontowanie detali, których nie uwzględnia wycinanka, im więcej, tym lepiej. Każdy
z dodanych elementów powinien posiadać dokumentację źródłową (fotografie, plany, rysunki) opisaną w dokumentacji.

c) Utrzymanie skali oraz proporcji przy dodawanych elementach.


II. Sporządzenie dokumentacji.

1) Dokumentacja źródłowa: wycinanka, plany.

a) Należy przedłożyć kompletną wycinankę (lub kopię), z której był budowany model łącznie z rysunkami montażowymi i szkicami.

b) Należy przedłożyć wykonany w podziałce plan rzutu bocznego i widoku z góry ze wskazaniem wybranego dla danego modelu wariantu/wersji/czasookresu. W przypadku sporządzenia osobiście planów przez wykonawcę (lub uzupełnienie, zmianę w istniejących planach), należy podać dokładne źródła czerpanych informacji z dochowaniem należytej staranności w doborze źródeł. Co do zasady, powinno się korzystać z planów zamieszczonych w dostępnych, rzetelnych wydawnictwach, które podają źródła na podstawie których sporządzono plany.

c) Zaleca się przedłożenie wykonanego w podziałce planu takielunku oraz planu malowania (kamuflażu) ze wskazaniem wybranego dla modelu wariantu/wersji/czasookresu.

d) Przedłożony do oceny model ma odpowiadać dołączonym planom. Ocenie podlega kompletność elementów umieszczonych w modelu oraz zgodność kamuflażu
w odniesieniu do przedłożonych do oceny planów ze wskazaniem wariantu/wersji/czasookresu na jaki wykonano model.

e) Jeżeli w jednostce oryginalnej zostały dokonane zmiany, które nie były uwidocznione
w pierwotnych planach stoczniowych, wykonawca powinien to udowodnić odpowiednią dokumentacją źródłową z uwzględnieniem zasad:

- jeżeli wykorzystane źródła, literatura, zdjęcia, plany stoczniowe podają sprzeczne dane dotyczące szczegółów oryginalnej jednostki, wykonawca ma prawo wykorzystać dowolny wariant, a także oprzeć się na innych źródłach.
- wykorzystanie innych wariantów i źródeł powinno odpowiadać logicznemu obrazowi całości.



2) Opracowania zbiorcze.
Poza przedłożonymi planami zaleca się sporządzenie opracowania (przetłumaczonego na kilka języków obcych w tym: angielski, niemiecki, rosyjski), zawierającego:
 *fotografie dokumentujące etapy budowy, w szczególności struktury kadłuba,
 *fotografie ukazujące detale, etapy i technologię ich powstawania,
 *zmiany dokonane w odniesieniu do wycinanki (zamieszczenie fotografii, rysunków
z opisem graficznym i tekstowym) w układzie:
 - rysunek/widok detalu wg opracowania,
 - fotografia oryginalnego detalu (zespołu detali) lub rysunek poglądowy
z wydawnictwa/monografii danej jednostki podającego z jakich korzystano źródeł/literatury,
 - fotografia tego samego detalu ze wskazaniem (np. strzałkami, ramkami) dodanych lub zmienionych elementów łączenie z opisem tekstowym dokonanych zmian.
 *zwięzłą historię jednostki, którą prezentuje model.
 *wykaz literatury i innych źródeł, z których korzystano przy budowie modelu.



Jak wspomniałem, powyższe zasady powstały dla tych, który nie mieli styczności z zawodami rangi NAVIGA (w klasie C-7), a mają w planach wystawienie w nich modelu.

Zachęcam do komentowania i wskazań, przez co wyżej przedstawione zasady (z konieczności nieco lakoniczne jak na reguły przystało), nabiorą barwy i kolorytu.

[Piotr80]

Bardzo fajne uwagi Art, tylko:

1) Kadłub.
Dozwolone są wewnętrzne wzmocnienia kadłuba (np. podposzycie) ale wykonane z kartonu. Tym samym nie są dopuszczone wypełnienia z innych materiałów np. pianki, drewna itp.

...jak to sprawdzają? Pobierają wycinek spod kadłuba jak próbkę z autostrady? ;)

Pozdr
Piotr

[Art]

Jest zapis (w tym miejscu przytoczyłem dokładny cytat z regulaminu NAVIGA), więc trzeba ułatwić sędziom weryfikację. Miałem przygotowane opracowanie ze zdjęciami z budowy modelu, pokazałem i sprawa została wyjaśniona.

W moim przypadku, sędzia zapytał, z czego jest zbudowany kadłub (wewnątrz). Jednocześnie stuknął paznokciem o poszycie i chwycił dłonią od spodu kadłub w części dziobowej (nie ściskał zbyt mocno…). Nieco mnie ta sytuacja poirytowała, ale tak autentycznie było…

[stary]

Przepisy zawodowe ale zachowanie sędziego amatorskie.
Czy dotykanie modeli jest powszechnie praktykowane na takich konkursach czy to był tylko przypadek incydentalny?

[Piotr80]

Jednocześnie stuknął paznokciem o poszycie i chwycił dłonią od spodu kadłub w części dziobowej (nie ściskał zbyt mocno…)

Hahahahahah ;)))

Oj, mnie też by poirytowało ;)

Pozdr
Piotr

[Tomasz D.]

Przepisy zawodowe ale zachowanie sędziego amatorskie.
Czy dotykanie modeli jest powszechnie praktykowane na takich konkursach czy to był tylko przypadek incydentalny?

Raczej powszechne; swojego czasu na jednym z for mocno komentowany był przypadek przedziurawienia poszycia modelu okrętu w celu "udowodnienia" że pod spodem jest pianka. Dotykanie modeli paluchami jest to tzw normalka. Byłem tylko na jednym konkursie na którym sędziowie do wskazywania detali używali laserowych wskaźników i od tego czasu sam taki wykorzystuję.

[Paragraf]

Witaj Arturze.

Mam pytanie odnośnie kwestii przedkładania dokumentacji. Jeśli dobrze zrozumiałem to co napisałeś, to oprócz obowiązku przedłożenia wycinanki należy załączyć plan rzutu bocznego i widoku z góry. Nie bardzo rozumiem jaki jest sens przedkładania tych planów, w sytuacji, gdy model jest wykonywany w oparciu o gotową wycinankę. Przecież taki model jest wyskalowany, a jego podstawą do budowy jest to, co zostało wydane. Czy w Twoim przypadku oznaczało to, że musiałeś zdobyć dodatkowo plany Bismarcka, a by sporządzić taką wyskalowaną dokumentację?

Pozdrawiam
Jarek

[Art]

Paragraf, oczywiście podstawową i obowiązkową dokumentacją jest wycinanka z kompletem rysunków i planów, które stanowią jej część.

Gdy przedłożyłem do oceny model, sędziowie zwrócili się do mnie o plany, w tym takielunku i kamuflażu. W przypadku BISa z planami nie było problemu, jest na rynku kilka rzetelnych publikacji.

Jeżeli model był wykonywany wyłącznie z wycinanki, jej kopia jest wystarczająca. W praktyce jednak, niemal każdy modelarz posiłkuje się dostępnymi planami dodając na ich podstawie części takielunku, wyposażenia itp. Stąd ich przedłożenie jest pewną oczywistością. Za dobrze przygotowaną dokumentację przyznawanych jest do 20 pkt w łącznej 100 pkt ocenie.