Model nie będzie bardzo zbliżony do oryginału, a to ponieważ nie posiadam tegoż oryginału, a i o dobre zdjęcia trudno. Staram się trafić w wersję wykonaną w pracowni Wiktora Gontarczyka - jest ciekawsza plastycznie.
Wydaje mi się, że to co prezentuję pasuje do tego działu - jest to zdecydowanie manufaktura, wykonanie jak w tytule - z metalu. Pewnie zastanawiacie się z którego. I z tego, i z tego. Na początek z takiego:
Znalazłem trzy takie kawałki w domu. Nie pamiętam skąd je mam, ani co to za stal. W hartowni orzekli, że coś w okolicach NC6 - ponieważ skrawa się to niezbyt rewelacyjnie, obawiam się, że raczej "55" - Huta Warszawa to robiła. Ponieważ matrycy potrzebuję tylko pomocniczo, w ogóle nie mam zamiaru jej hartować, to wystarczy i takie coś.
Po wygładzeniu płaszczyznę matrycy posmarowałem siarczanem miedzi, uzyskując całkiem udaną warstewkę miedzi - potraktowana w ten sposób powierzchnia jest ciemniejsza, mniej męczy wzrok, a i łatwiej dostrzec wyrysowane linie. Już nakleiłem rozrysowany ze zdjęcia, i przeskalowany projekt. Oryginał ma 40 x 35 mm. Zmniejszyłem do 50%, i powiększyłem o przewidywany skurcz odlewniczy - ale o tym później.
Rysunek przenoszę kropkując kontury rysikiem, linie geometryczne cyrklem i lnijką. Miałem sporo zachodu z odwzorowaniem ząbków.
Po zaznaczeniu konturów rylcem spczastym, bez zbędnej zwłoki zabrałem się do zgrubnego usuwania materiału - na tym etapie wspomagam się elektrosprzętem. Rzut oka na detal. Ho, ho!
Niestety, kedy docieram do szczegółów muszę wrócić do średniowiecza, i ryję. Zestaw ważniejszych rylców do nadawania wklęsłych kształtów. Może uda się wam wypatrzeć ich profile. Kolejny rzut oka na detal. Ho, ho, ho!
No i tak ryłem, i ryłem, ogólnie coraz cieńszymi rylczykami, i coraz lżejszymi dłubnięciami. W sumie nudne to, i jeszcze trzeba cały czas uważać, żeby nie odbiec zanadto od wzoru, albo nie wbić sobie rylca w palec. Ale postępy jakieś tam powoli widać.
Pod koniec jeszcze sobie przypomniałem, żeby cyknąć fotę ogólną z narzędziami. Pojawia się nieśmiertelny młotek. Został użyty na sam koniec do wybicia nitów - tzw. perełkownikami.
No i ten etap został zakończony. Teraz zmieniam metal.
Gdyby była to prawdziwa produkcyjna matryca, to relief musiał by być nieco głębszy, a wieniec zębaty także musiał by być zagłębiony, a nie tylko zaznaczony na powierzchni. Prawdopodobnie zrobił bym całe koło w oddzielnym kawałku "w pozytywie", i dopiero wbił we właściwą matrycę. Rzeźbienie rączki na końcu. Oraz bardziej bym się przyłożył do niektórych detali.
Ciąg dalszy nastąpi, chyba że spotkam się ze zdecydowanym sprzeciwem. Ale mam nadzieję, że jest to ciekawa sekwencja zdjęć.
